Nasz parton – Julian Tuwim

(1894-1953)

Urodzony 13 września 1894 r. w Łodzi; syn Izydora Tuwima, buchaltera i korespondenta w Azowsko-Dońskim Banku Handlowym, i Adeli z Krukowskich, córki właściciela drukarni; brat Ireny Tuwim, poetki i tłumaczki. W latach 1904-1914 uczęszczał do Państwowego Gimnazjum Realnego.

Od 1909 r. zaczął rozwijać zainteresowanie językowe, zwłaszcza językiem esperanto. W tym czasie lektura wierszy Leopolda Staffa stanowiła pierwsze olśnienie poetyckie Tuwima. Debiutował w 1911r. przekładem jego wierszy na esperanto, w 1913 r. wierszami własnymi. W 1912 r. poznał przyszłą żonę, Stefanię, poślubił ją 7 lat póżniej. W 1916 r. zaczął studiować na Uniwersytecie Warszawskim (studiów nie ukończył).

W Warszawie, gdzie zamieszkał, zbliżył się do środowiska literackiego, współpracował z pismem młodzieży uniwersyteckiej „Pro arte et studio” i kabaretami. Natychmiast po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, czołowi młodzi poeci otworzyli 29 XI 1918 r. kawiarnię poetycką, która stała się trybuną nowej poezji (działała do kwietnia 1919 r.). Uformowana grupa poetycka założyła w 1920 r. własny miesięcznik poetycki „Skamander”. W 1918 r. ukazał się pierwszy tom poezji Tuwima „Czyhanie na Boga”.

Ławeczka Tuwima

Ten znany chyba każdemu pomnik stoi przy ul. Piotrkowskiej 104 od 1999 roku. Jest pierwszym z pomników w tzw. „Galerii Wielkich Łodzian”. Nie ma dnia, żeby ktoś nie przysiadł sobie i nie zrobił zdjęcia a potarcie nosa poety ponoć przynosi szczęście. Warto spróbować gdy będzie się następnym razem przechodzić w pobliżu